Eerste weekend, heerlijk chaotisch

Het is vandaag zondag, we zitten nu lekker op de bank wat informatie door te lezen over de werkwijze van Jurriën zijn stageplek. Als het goed is verhuizen we vandaag naar een ander appartement. Dit zou gisteravond al, maar die beste meneer heeft niks meer van zich laten horen,.. Tijden en afspraken zijn niet de beste combinatie voor Kenianen zijn we achter gekomen.

Gistermiddag hebben we een kleine rondleiding gehad door de straten van Meru. Ook zijn we gistermiddag bij een boer langs geweest, hier werden we openlijk ontvangen. Voor hen is het bijzonder dat er een blanke bij hen komt. Uit dankbaarheid kregen we allemaal vers geplukte vruchten mee naar huis. Limoen, Citroen en we kregen een pasievrucht die we gelijk mochten proeven. De kinderen klommen in de bomen om vruchten te zoeken, erg mooi om te zien.

Afgelopen vrijdag zijn we bij JAWA geweest, de plek waar gehandicapte kinderen wonen en dagbesteding krijgen. We vonden het beide heftig om te zien dat er zo'n groot verschil zit in zorg op maat in Nederland en hier in Kenia. Je hebt natuurlijk wel een verwachting en je houdt er rekening mee dat het er slechter is, maar als je het dan in het echt ziet besef je het pas. Ze hebben hier weinig materialen, mogelijkheden en voorzieningen voor een juist groot aantal groep kinderen. Niks wordt geregistreerd, en iedereen krijgt ongeveer dezelfde zorg terwijl het verschil in beperking best groot is.

Van de 17 kinderen konden er 3 zelfstandig lopen, de andere kinderen zaten in een rolstoel of iets wat daar op lijkt. Het jongste kindje was een baby'tje, en de oudste was 23 jaar. Een gevarieerde groep die elkaar op een bijzondere manier aanvult. Zo zag je bijvoorbeeld dat een klein jongetje met het syndroom van down, een andere jongen zijn lunch zat te geven. Daarna kreeg hij zijn eigen lunch en kon daarna weer verder gaan met spelen. Omdat er weinig personeel is helpt een ieder waar nodig is om alles in goede banen te leiden. De kinderen kregen daar voldoende en goed te eten, dit was mooi om te zien.

Naast het goede eten krijgen ze dagelijks therapie/fysio/sport, het is maar net hoe je het wil zien. Er werden oefeningen gedaan met de kinderen om de spieren te trainen. Veel van de kinderen zitten langdurig in 1 vaste houding en hebben last van vergroeiingen, hier wordt per persoon naar gekeken en hulp geboden. Ook is de manier van therapie heel anders. De kinderen die niet kunnen staan, worden in een staand korset gezet zodat de lichaam kan wennen aan de lichaamshouding. Omdat er weinig tot geen materialen zijn en weinig kennis en structuur is proberen ze de kinderen toch het beste bieden. Dit vond ik persoonlijk moeilijk om te zien omdat je een kind veel gunt, maar de mogelijkheden er niet voor zijn.. Bijzonder om te zien dat de begeleiders zich zo inzetten voor de kinderen, ze zijn bij JAWA zoveel beter af dan thuis!

Al met al, weer een indrukwekkende dag erbij. De eigenaar van JAWA was ontzettend blij met onze komst, en gaf aan graag dingen te willen leren en te willen veranderen in het belang van de kinderen. Mooi om te zien dat hij zoveel passie heeft voor zijn werk en deze stichting vanuit zich zelf heeft opgezet zonder enige financiële hulp van de overheid.

Jurriën en ik hebben ondertussen nieuwe namen gekregen omdat het voor de mensen best moeilijk is om dit uit te spreken. Jurriën werd al Djoerien genoemd en mijn naam gaat ze wat gemakkelijker af, Martien of Matien.

Ook zijn we een paar jaar terug in de tijd gegaan, en hebben 2 mooie telefoontje gekocht die je kunt vergelijken met 2 mini koelkasten. (Het bekende spel "snake" staat er gelukkig op, hier zijn we erg blij mee). Met deze telefoontjes kunnen we elkaar, en Keniaanse nummers makkelijk bellen, ook kost het bellen naar Nederland met deze telefoon maar 7 cent per minuut. Daar kunnen onze abbonementjes vanuit Nederland natuurlijk niet tegen op. Bellen vanuit Nederland naar hier of andersom kost anders €2,30 per minuut. Gelukkig hebben we in ons apartement redelijke WiFi.

Morgen begint onze werkweek, Jurriën gaat aan de slag bij SNV, en ik krijg bezoek van een Nederlandse vrouw die hier permanent in Kenia woont. Het is nog steeds wennen hier, overheersende geuren, een andere cultuur, klimaat en overal mensen om je heen. Maar dit zal vast beter gaan naar mate we hier langer wonen/werken.

Als jullie vragen hebben, stel ze gerust! Jullie kunnen makkelijk een reactie plaatsen onder aan elk reisverslag.